Zabiegi, w których sprawdza się leczenie nadpotliwości toksyną botulinową, rekomenduje się u Pacjentów, u których występuje:

• nadmierna potliwość/wydzielanie potu okolic pach,
• nadmierna potliwość/wydzielanie potu powierzchni dłoniowej rąk,
• nadmierna potliwość/wydzielanie potu podeszew stóp.

Zabieg leczenia nadpotliwości, gdzie wykorzystana jest toksyna botulinowa, zawsze poprzedza wnikliwa konsultacja z ekspertem medycyny estetycznej, który decyduje o kwalifikacji. Terapia za pomocą botoksu nie wymaga specjalnego przygotowania Pacjenta w domu. Podczas spotkania w gabinecie zwykle wykonany jest test Minora, czyli poddawana partia, w której diagnozuje się nadmierne pocenie, zostaje posmarowana jodyną, a następnie posypana skrobią aby dokładnie określić miejsce nadmiernej potliwości, gdzie zostanie podana toksyna botulinowa.

Po konsultacji w gabinecie, podczas której wykonuje się test Minora, zabieg leczenia nadpotliwości botoksem odbywa się poprzez podanie preparatu jakim jest toksyna botulinowa, jednorazową, sterylną i cienką igłą w precyzyjny sposób – wykonując od kilku do kilkunastu drobnych, dość powierzchownych nakłuć – dokładnie w miejsca, jakich problem nadpotliwości dotyczy, tak aby zablokować wydzielanie acetylocholiny gruczołów potowych, ważnego mediatora w procesie pocenia. Leczenie nadpotliwości i takie działanie w efekcie prowadzi do zablokowania nerwów odpowiadających za stymulowanie pocenia i wpływu na objawy nadpotliwości czyli nadmiernego wydzielania potu. Zabieg z użyciem toksyny botulinowej usuwa nadmierne pocenie i nie wymaga wykonania żadnych dodatkowych badań diagnostycznych. Pojedyncza sesja gabinetowa na nadmierną potliwość u Pacjenta trwa stosunkowo krótko – kilka/kilkanaście minut, a na pełne efekty leczenia nadpotliwości trzeba poczekać kilka dni od jej wykonania. Leczenie nadpotliwości przy zastosowaniu toksyny botulinowej może być terapią nieco bolesną w odczuciach dla Pacjenta, dlatego zwykle wykonane jest w znieczuleniu miejscowym kremem znieczulającym, a w przypadku braku tolerancji na składniki znieczulenia – po schłodzeniu skóry – celem eliminacji bądź znaczącego obniżenia doznań bólowych.

Redukcja problemu Pajenta, u którego zdiagnozowana jest:

• nadmierna potliwość okolic pach,
• nadmierna potliwość powierzchni dłoniowej rąk,
• nadmierna potliowość podeszew stóp.

Leczenie nadpotliwości pach, rąk czy stóp toksyną botulinową można wykonać o każdej porze roku.

Na końcowe efekty zabiegu leczenia nadpotliwości, gdzie wykorzystany jest preparat: toksyna botulinowa i jego długotrwałą skuteczność, zawsze wpływają takie czynniki jak: wiek i stan zdrowia Pacjenta (nadmierne pocenie wywołane poprzez zaburzenia hormonalne, nadczynność tarczycy lub jej niedoczynność, choroby neurologiczne, stosowane dawki leków farmakologicznych), tryb Jego życia oraz stosowanie do zaleceń pozabiegowych.

• Leczenie nadpotliwości toksyną botulinową zwykle nie wymaga żadnego okresu rekonwalescencji, a Pacjent po wykonanym zabiegu na nadmierną potliwość, może wrócić do codziennych zajęć. Zaleca się:
• stosowanie rekomendowanych przez eksperta medycyny estetycznej, produktów do pielęgnacji domowej,
• unikać masażu w miejscach, gdzie została podana toksyna botulinowa,
• do czasu zagojenia się naskórka unikać nadmiernego wysiłku fizycznego (siłownia) i sytuacji sprzyjających zakażeniom (szczególnie w przypadku zabiegu dotyczącego powierzchni dłoniowej rąk czy podeszew stóp),
• nie korzystać z basenu, sauny, solarium i innych zabiegów w okolicach wykonywanych iniekcji toksyną botulinową – przez ok. 7 dni po zabiegu.

Dodatkowo:

Zmienić ręcznik do osuszania skóry poddanej terapii leczenia nadpotliwości z wykorzystaniem toksyny botulinowej bądź korzystać przez kilka dni po zabiegu wyłącznie z ręczników jednorazowych, papierowych.

• ciąża i okres karmienia piersią – laktacja,
• alergia na składniki użyte w zabiegu,
• cukrzyca (względnie),
• miejscowe stany zapalne (infekcje bakteryjne i wirusowe),
• skóra źle tolerująca iniekcje,
• przyjmowanie w ciągu kilku ostatnich dób leków przeciwzakrzepowych, niesterydowych leków przeciwzapalnych (np. Aspiryna, Acard),
• przyjmowanie w ciągu kilku ostatnich dób leków: aminoglikozydy (streptomycyna, gentamycyna, amikacyna, kanamy-cyna itp.), aminochinolony (chlorochina, hydroksychlorochina), D-penicylamina (Cuprenil), cyklosporyna, tubokuraryna, pankuronium, galamina, sukcynylocholina, linkomycyna, tetracyklina, polimyksyn,
• zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia gravis, zespół Lamberta Eatona),
• choroby krwi (anemia, małopłytkowość),
• skłonność do bliznowacenia,
• opryszczka w stanie aktywnym,
• terapia p/nowotworowa i aktywne choroby nowotworowe – min. 2 lata po skończonej terapii,
• choroby autoimmunologiczne (choroby w autoagresji) – choroba Gravesa Basadova, zapalenie tarczycy typu Hashimoto (nieleczone), stwardnienie rozsiane, nużliwość mięśni, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina, zespół Sjogrena, zespół przewlekłego zmęczenia, gościec mięśniowo – ścięgnisty,
• epilepsja,
• spożywanie alkoholu przed zabiegiem,
• depresja (nieleczona),
• skóra bardzo naczyniowa – kwalifikuje ekspert medycyny estetycznej.